Θεωρητική (προφορική ) εξέταση

«Δεδομένα (data) είναι απομονωμένα ακατέργαστα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής (λέξεις, αριθμοί, έννοιες) που αντιπροσωπεύουν ποσότητες, πράγματα, λειτουργίες, ιδέες και περιγράφουν αντικειμενικά την πραγματική κατάσταση που επικρατεί. Αν συσχετιστούν μεταξύ τους δηλαδή υποστούν κατάλληλη επεξεργασία , δημιουργούν πληροφορίες. Από μόνα τους τα δεδομένα δεν δίνουν πληροφορίες , αλλά αποτελούν την πρώτη ύλη για τη δημιουργία πληροφοριών,

Οι πληροφορίες είναι τα αποτελέσματα της επεξεργασίας των στοιχείων που μας ενημερώνουν για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί και στοχεύουν στο να πετύχουμε κάποιο αποτέλεσμα ή να αυξήσουμε τις γνώσεις μας πάνω σε ορισμένα θέματα. Λόγω των αυξημένων αναγκών και απαιτήσεων, που καθημερινά γίνονται όλο και περισσότερες , για την γρήγορη και ακριβή επεξεργασία της πληροφορίας με συγκεκριμένους κανόνες  αλλά και για την διαφύλαξη της, ο υπολογιστής έγινε το βασικότερο εργαλείο υποστήριξης επεξεργασίας πληροφοριών και ταυτόχρονα αναπτύχθηκε μια νέα επιστήμη αυτή της Πληροφορικής και των Η/Υ.

Ως πληροφορική μπορεί λοιπόν να περιγραφεί η επιστήμη που έχει αντικείμενο τη συλλογή, την ταξινόμηση, την αποθήκευση, και την επεξεργασία στοιχείων και την μετάδοση πληροφοριών με τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή .» (Πανσεληνάς κ.α., 2013)

Μεταξύ του 2700 π.Χ. και 2300 π.Χ. εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Σουμεριακός Άβακας, ένας πίνακας με διαδοχικές στήλες που οριοθετούσαν τις διαδοχικές τάξεις μεγέθους του εξηνταδικού συστήματος αρίθμησης. Μέχρι την εμφάνιση του πρώτου ηλεκτρονικού υπολογιστή υπήρξαν σημαντικές μηχανικές εφευρέσεις.

Το 1801 ο Γάλλος μηχανικός Joseph Jacquard επινόησε μια αυτόματη υφαντική μηχανή (αργαλειό) με διάτρητες μεταλλικές κάρτες που καθοδηγούσαν την μηχανή να πλέκει διάφορα σχέδια. Με αλλαγή των μεταλλικών καρτών άλλαζε το σχέδιο πλέξης. Οι διάτρητες κάρτες χρησιμοποιήθηκαν ως μέθοδος καταχώρησης δεδομένων στη μνήμη  μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Η Υπολογιστική μηχανή του Blaise Pascal  αξιοποιούσε  ένα σύστημα από γρανάζια τα οποία ενεργοποιούνταν με το χέρι για την πρόσθεση και την αφαίρεση

Το 1822 ο Charles Babbage επινοεί  χρησιμοποιώντας την ιδέα του Jacuard , την διαφορική μηχανή για να υπολογίζει τιμές πολυωνυμικών συναρτήσεων. Κατόπιν ξεκίνησε το σχεδιασμό της αναλυτικής μηχανής η ολοκλήρωση της οποίας γίνεται μετά τον θάνατό του. Η καινοτομίας της έγκειται στο γεγονός ότι μπορούσε να βασιστεί σε δικούς της υπολογισμού και να πάρει αποφάσεις όπως έλεγχο διαδοχής, διακλάδωσης και επανάληψης.

Ο George Boole που γεννήθηκε το 1815 δημιούργησε την ομώνυμη άλγεβρα ή οποία εφαρμόζεται και σήμερα στα ψηφιακά κυκλώματα , στους λογικούς συμβολισμούς και πρακτικά σε κάθε πρόγραμμα Η/Υ. Οι μεταβλητές της έχουν δύο μόνο τιμές και 0 και 1 (ψευδής ή αληθής) και οι συναρτήσεις της λέγονται λογικές συναρτήσεις.

Ο Herman Hollerith εφευρίσκει ένα μηχανικό σύστημα από χάρτινες διάτρητες κάρτες που συμβολίζουν γράμματα και αριθμούς για να πετύχει μικρότερους χρόνους επεξεργασίας στην κρατική απογραφή των ΗΠΑ. Η εταιρία του το 1924 μετονομάζεται σε IBM.

Ο πρώτος σύγχρονος υπολογιστής υλοποιήθηκε με την χρήση της λυχνίας κενού που δημιούργησε το 1904 ο John Flemming. (Λαζακίδου, 2019)

Γενιές υπολογιστών

Η πρώτη  γενιά υπολογιστικών μηχανών (1940-1956) Λυχνίες κενού

 Το ερέθισμα για την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών αποτέλεσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η αποκρυπτογράφηση από τους Συμμάχους των μηνυμάτων που αντάλλασσαν οι Γερμανικές δυνάμεις απαιτούσε τεράστιο πλήθος υπολογισμών σε συγκεκριμένο χρόνο. Γι’ αυτό τον λόγο δημιουργήθηκε ο Κολοσσός (Colossus), ο πρώτος προγραμματιζόμενος ηλεκτρονικός υπολογιστής που χρησιμοποιούσε λυχνίες κενού (vacuum tubes), για να εκτελέσει λογικές και μαθηματικές πράξεις. Την ίδια τεχνολογία χρησιμοποιούσε και ο πιο γνωστός ENIAC, που θεωρείται ο πρώτος ηλεκτρονικός ψηφιακός υπολογιστής γενικής χρήσης στον κόσμο.

Η δεύτερη γενιά υπολογιστικών μηχανών (1956-1963) Transistors

Η αντικατάσταση της λυχνίας κενού από την κρυσταλλοτρίοδο (transistor) επέτρεψε τη δημιουργία μικρότερων και ταχύτερων υπολογιστών.

Η τρίτη γενιά υπολογιστικών μηχανών (1964-1971) Ολοκληρωμένα Κυκλώματα

Όμως η επανάσταση ήρθε με την ανακάλυψη του ολοκληρωμένου κυκλώματος (integrated circuit) ή απλά chip. Το ολοκληρωμένο κύκλωμα αποτελείται από πλήθος κρυσταλλοτριόδων καθώς και άλλων ηλεκτρονικών στοιχείων πάνω σε ένα φύλλο ημιαγωγού, συνήθως πυριτίου. Η χρήση αυτής της τεχνολογίας οδήγησε σε ακόμα μικρότερους, ταχύτερούς και πιο οικονομικούς υπολογιστές. Τα ολοκληρωμένα κυκλώματα εξελίσσονται κι αυτά και αυξάνεται συνεχώς το πλήθος των κρυσταλλοτριόδων που περιέχουν.

Η τέταρτη γενιά υπολογιστικών μηχανών (1972-σήμερα) Ολοκληρωμένα Κυκλώματα Μικρής , Μεσαίας ,Μεγάλης και Πολύ Μεγάλης Κλίμακας Ολοκλήρωσης

Έτσι, ξεκινήσαμε από τη Μικρής Κλίμακας Ολοκλήρωση (Small-Scale Integration - SSI), περάσαμε στη Μεσαία Κλίμακα (MSI) και φτάσαμε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στη Μεγάλη Κλίμακα (LSI). Η χρήση καθεμιάς από τις παραπάνω τεχνολογίες οριοθετεί και μια γενιά υπολογιστών. Το 1980 ξεκινά η τέταρτη γενιά, στην οποία βρισκόμαστε ακόμα και η οποία χρησιμοποιεί ολοκληρωμένα κυκλώματα Πολύ Μεγάλης Κλίμακας Ολοκλήρωση (VLSI). Πλέον είναι εφικτό να συγκεντρωθούν οι περισσότερες, αν όχι όλες οι λειτουργίες μιας ΚΜΕ, σε ένα ενιαίο ολοκληρωμένο κύκλωμα, τον μικροεπεξεργαστή (microprocessor). Αυτό έχει ως συνέπεια να μειωθεί το μέγεθος και η τιμή ενός υπολογιστή τόσο ώστε ο καθένας μπορεί να αποκτήσει τον δικό του υπολογιστή. Ξεκινά η εποχή των προσωπικών υπολογιστών. Νέα υπολογιστικά συστήματα Η συνεχής μείωση του μεγέθους των υπολογιστών οδήγησε στους φορητούς υπολογιστές, στους Προσωπικούς Ψηφιακούς Βοηθούς (PDA) και πιο πρόσφατα στις ταμπλέτες. Τροποποίησε τη λειτουργία και φιλοσοφία άλλων συσκευών όπως για παράδειγμα το κινητό τηλέφωνο που σχεδιάστηκε αρχικά για τη λεκτική επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων. Σήμερα όλο και περισσότεροι χρησιμοποιούν τα έξυπνα τηλέφωνά τους (smartphones), για να διαβάσουν την ηλεκτρονική τους αλληλογραφία, να περιηγηθούν στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. (Πανσεληνάς κ.α., 2013)

«Η Θεωρητική Επιστήμη των Υπολογιστών (Theoretical Computer Science) ερευνά κυρίως το σχεδιασμό των αλγορίθμων και των υπολογιστικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την άντληση, την επεξεργασία, την ανάλυση και την αποθήκευση πληροφοριών. Βασικές έννοιες της Θεωρητικής Επιστήμης των Υπολογιστών, είναι η Ανάλυση Αλγορίθμων, η Θεωρία Υπολογισιμότητας και η Θεωρία Πολυπλοκότητας.

 

«Στην ουσία ένας Η/Υ επεξεργάζεται μόνο αριθμούς και μάλιστα εκφρασμένους στο δυαδικό σύστημα αρίθμησης στο οποίο οι αριθμοί αναπαρίστανται από συνδυασμού 0 και 1 . Οι δυαδικοί αριθμοί 0 και 1 ονομάζονται και bits.»

«Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει την αναπαράσταση αριθμών του δεκαδικού συστήματος στο δυαδικό σύστημα.

Δεκαδικό

Δυαδικό

0

0

1

1

2

10

3

11

4

100

5

101

6

110

7

111

8

1000

 

 

Μετατροπή δυαδικού αριθμού σε δεκαδικό

Χρησιμοποιούμε την βάση του συστήματος αρίθμησης υψωμένη στην δύναμη που αντίστοιχή με την θέση του ψηφίου ξεκινώντας από την πρώτη θέση αριστερά (θέση 0). Στην συνέχεια αθροίζουμε  τα γινόμενα του κάθε ψηφίου με τους παραπάνω αριθμούς.

Παράδειγμα :

«Ο αριθμός  11011 του δυαδικού συστήματος αναλύεται σε

1*20 = 1

                                                                                                                1*21 = 2

                                                                                                                0*22 = 0

                                                                                                                1*23 = 8

                                                                                                                1*24 = 16   »

Προσθέτοντας  1+2+0+8+16 προκύπτει ο αριθμός 27 του δεκαδικού συστήματος

«Η μετατροπή δεκαδικού αριθμού σε δυαδικού μπορεί να επιτευχθεί με συνεχείς διαιρέσεις με το 2 έως ότου έχουμε πηλίκο 0. Ο αριθμός σχηματίζεται γράφοντας τα υπόλοιπα από το τέλος προς την αρχή.

27     2

1       13

          13    2

           1     6

                   6    2

                   0    3

                          3    2

                                 1      0                      

»

Έτσι λοιπόν από τον αριθμό 27 του δεκαδικού συστήματος προκύπτει ο αριθμός 11011 του δυαδικού συστήματος.

Εκτός από τις αριθμητικές πράξεις και τους υπολογισμούς που μπορεί να εκτελέσει με αριθμούς ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής έχει επίσης την δυνατότητα να επιλέξει  , αντιγράψει, συγκρίνει  και να εκτελέσει άλλες μη αριθμητικές πράξεις σε αλφαβητικά , αριθμητικά η άλλα σύμβολα που χρησιμοποιούμε για την περιγραφή πραγμάτων και εννοιών.» (Λαζακίδου,2019)

 

 

 

 

 

«Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει την αναπαράσταση κάποιων χαρακτήρων στο πολύ διαδομένο κώδικα ASCII

Χαρακτήρας

Κωδικοποίηση στο δυαδικό σύστημα

Αριθμός στο δεκαδικό σύστημα

Α

01000001

65

Β

01000010

66

C

01000011

67

a

01100001

97

b

01100010

98

o

01101111

111

p

01110000

112

q

01110001

113

r

01110010

114

x

01111000

120

y

01111001

121

z

01111010

122

 

«Η βασική δομή του κύκλου ανάπτυξης και Ζωής Πληροφοριακών Συστημάτων περιλαμβάνει τα παρακάτω στάδια:

Ειδικότερα στην ανάλυση συστημάτων ο αναλυτής  έχοντας μαζέψει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες αναλύει το συγκεκριμένο σύστημα «θέτοντας ερωτήματα της μορφής :

Με άλλα λόγια είναι μια προσπάθεια να γίνουν κατανοητές όλες οι πτυχές του παρόντος συστήματος και το γιατί αναπτύχθηκε με τον τρόπο που αναπτύχθηκε , καθώς και να παρουσιάσει πως τελικά τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν από κάποιο νέο σύστημα. Έτσι οι αναλυτές συστημάτων θέτουν στόχους στο σχεδιασμό του νέου συστήματος. Ειδικότερα οι  αναλυτές θα υπογραμμίσουν την ανάγκη να εξακριβωθούν ποιες είναι οι απαιτήσεις του νέου συστήματος.» (Avison&Fitzerald, 2017)

«Ενδιαφερόμαστε κυρίως για τα βασισμένα σε υπολογιστή πληροφοριακά συστήματα, γιατί ο υπολογιστής μπορεί να επεξεργαστεί τα διάφορά στοιχεία με γρήγορα και με ακρίβεια και να παρέχει πληροφορίες οι οποίες είναι πλήρεις και στο σωστό επίπεδο λεπτομέρειας , όταν και όπου απαιτούνται , έτσι ώστε να είναι χρήσιμες για την επίτευξη του επιθυμητού σκοπού.»

«Παραδείγματα Πληροφοριακών Συστημάτων :

 

«Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές διαχειρίζονται δεδομένα με τρόπο γρήγορο και αποδοτικό έτσι ώστε οι πληροφορίες που προκύπτουν να είναι πλήρεις , ακριβείς , έγκαιρες και έγκυρες.

Ο Η/Υ ή ένα υπολογιστικό σύστημα , όπως αλλιώς λέγεται περιλαμβάνει τα ακόλουθα μέρη:

 

Η Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας είναι υπεύθυνη για την αριθμητική ή λογική επεξεργασία των δεδομένων που εισάγονται στον υπολογιστή και βρίσκονται σε μορφή που να γίνεται κατανοητή από τον υπολογιστή ( στο δυαδικό σύστημα). Η επεξεργασία των δεδομένων γίνεται σύμφωνα με τις εντολές του χρήστη για την επεξεργασία σύμφωνα δηλαδή με το πρόγραμμα που εκτελείται εκείνη την στιγμή.

«Η Κύρια Μνήμη είναι του υλικού που χρησιμεύει για την αποθήκευση δεδομένων και εντολών και είναι απ’ ευθείας συνδεδεμένη με τον επεξεργαστή. Μπορούμε να φανταστούμε την Κεντρική  Μνήμη σαν ένα πίνακα με θέσεις μνήμης κάθε μια έχει μια μοναδική διεύθυνση. Ο χρόνος για να προσπελάσουμε δεδομένα από την κύρια μνήμη είναι πολύ μικρότερος από των χρόνο προσπέλασης δεδομένων από τον σκληρό δίσκο. Όμως ο σκληρός δίσκος έχει πολλαπλάσια χωρητικότητα από την Κεντρική μνήμη.

Ένα από τα βασικότερα είδη Κεντρικής Μνήμης είναι η Μνήμη RAM (Random Access Memory – Μνήμη Τυχαίας Προσπέλασης). Στην Μνήμη RAM αποθηκεύονται προσωρινά εντολές και δεδομένα περιμένοντας την ανάκλησή τους για επεξεργασία. Είναι επίσης ο χώρος όπου αποθηκεύονται τα αποτελέσματα της εκτέλεσης των εντολών. Η RAM δεν παρέχει δυνατότητα μόνιμης αποθήκευσης δεδομένων . 

«Οι πιο συνηθισμένες περιφερειακές μονάδες μνήμης είναι:

 

«Οι μονάδες περιφερειακής μνήμης διατηρούν το περιεχόμενό τους σε μόνιμη βάση.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά των περιφερειακών μονάδων μνήμης  είναι :

 

«Οι μονάδες Εισόδου / Εξόδου υποστηρίζουν την επικοινωνία ανθρώπου και υπολογιστικής μηχανής»

«Οι πιο συνηθισμένες συσκευές εισόδου είναι οι ακόλουθες:

 

«Οι πιο συνηθισμένες συσκευές εξόδου είναι οι ακόλουθες:

 

 

Υλικό (hardware) - Λογισμικό (software) υπολογιστών

Το υλικό (hardware) των υπολογιστών είναι σε θέση να εκτελέσει εντολές και να επεξεργαστεί δεδομένα.  Όμως αυτές οι εντολές είναι δυσνόητες και δύσχρηστες, ακριβώς γιατί δεν είναι άλλο από ακολουθίες 0 και 1. Έτσι πολύ σύντομα μετά την δημιουργία των πρώτων υπολογιστών ήταν εμφανής η ανάγκη για τη δημιουργία εντολών που να είναι εύκολα κατανοητές από τους χρήστες. Το λογισμικό (software), λοιπόν είναι ένα σύνολο εντολών που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο χρήστης για να υποδείξει στον Η/Υ το είδος των πράξεων που θα πρέπει να εκτελέσει.

Γενικά διακρίνουμε το Λογισμικό σε δύο μεγάλες κατηγορίες :

 

Το Λογισμικό Συστήματος αναφέρεται στα προγράμματα που σχεδιάσθηκαν και υλοποιήθηκαν με σκοπό να εκτελούν διάφορες εργασίες που ελέγχουν και χρησιμοποιούν μονάδες του Η/Υ δηλαδή το υλικό Η/Υ». …… «Τυπικό παράδειγμα Λογισμικό Συστήματος αποτελούν τα Λειτουργικά συστήματα.» (Avison&Fitzerald, 2017)

 

Λειτουργικά Συστήματα

Παραδείγματα Λειτουργικών Συστημάτων αποτελούν οι διάφορες εκδόσεις Windows της Microsoft, οι διάφορες εκδόσεις Linux, το MacOS της Apple.

 

Λογισμικό εφαρμογών

Είναι τα προγράμματα που χρησιμοποιεί ο χρήστης για να επιτύχει διάφορους τύπους επεξεργασίας στα δεδομένα του. Παραδείγματα τέτοιων προγραμμάτων είναι το πρόγραμμα διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (π.χ. outlook), το πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου (π.χ. word), το λογιστικό φύλλο (π.χ. word), ο φυλλομετρητής (browser)(π.χ. chrome) κ.α.

 

Της δημιουργίας ενός προγράμματος προηγείται συνήθως η δημιουργία ενός κατάλληλου αλγορίθμου ο οποίος στη συνέχεια μετατρέπεται σε πρόγραμμα  μέσω μιας γλώσσας προγραμματισμού

«Αλγόριθμος: Είναι μία πεπερασμένη σειρά ενεργειών, αυστηρά καθορισμένων και εκτελέσιμων σε πεπερασμένο χρόνο,  που στοχεύουν στην επίλυση ενός προβλήματος.

Η σειρά – αλληλουχία των ενεργειών δεν είναι μοναδική. Η έννοια του αλγορίθμου δεν συνδέεται αποκλειστικά με έννοιες της πληροφορικής.

       Απαραίτητα κριτήρια αλγορίθμων

Είσοδος: Καμία, μία ή περισσότερες τιμές δεδομένων πρέπει να δίνονται ως είσοδος. Η περίπτωση που δεν δίνονται τιμές δεδομένων εμφανίζεται όταν: ο αλγόριθμος δημιουργεί και επεξεργάζεται κάποιες πρωτογενείς τιμές με την βοήθεια συναρτήσεων παραγωγής τυχαίων αριθμών ή με την βοήθεια άλλων απλών εντολών.

Έξοδος: Ο αλγόριθμος πρέπει να δημιουργεί τουλάχιστον ένα αποτέλεσμα προς τον χρήστη ή προς ένα άλλο αλγόριθμο.

Καθοριστικότητα: Κάθε εντολή πρέπει να καθορίζεται χωρίς αμφιβολία για τον τρόπο εκτέλεσής της. Πχ μία εντολή ζ <-- χ / ψ πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της το γεγονός ότι μπορεί το ψ να είναι μηδέν.

Περατότητα: Ο αλγόριθμος πρέπει να τελειώνει μετά από πεπερασμένα βήματα. Αν δεν τελειώνει μετά από ένα συγκεκριμένο αριθμό βημάτων δεν είναι αλγόριθμος αλλά υπολογιστική διαδικασία.

Αποτελεσματικότητα: Κάθε εντολή ενός αλγορίθμου δεν αρκεί να είναι ορισμένη αλλά πρέπει να είναι απλή και εκτελέσιμη.

Εντολές

Αποκαλείται κάθε μία λέξη που προσδιορίζει μία σαφή ενέργεια. Οι εντολές μπορούν να διακριθούν στις τρεις βασικές δομές του δομημένου προγραμματισμού:

Δομή ακολουθίας

Ονομάζεται και σειριακή ή ακολουθιακή δομή. Αποτελείται από ένα σύνολο εντολών που τοποθετούνται η μία κάτω από την άλλη. Χρησιμοποιείται (από μόνη της) για την επίλυση πολύ απλών προβλημάτων όπου η σειρά εκτέλεσης ενός συνόλου ενεργειών είναι δεδομένη. Χρησιμοποιείται ευρύτατα σε συνδυασμό με άλλες δομές (επιλογής, επανάληψης).

Στη δομή αυτή ανήκουν οι εντολές:

Εισόδου: Διάβασε. Η εντολή αυτή συνοδεύεται με το όνομα μίας ή περισσοτέρων μεταβλητών Η λειτουργία της είναι: μετά την ολοκλήρωσή της η μεταβλητή/μεταβλητές θα έχει λάβει τιμή ως περιεχόμενο. Πχ : διάβασε χ,ψ

Εξόδου: Εμφάνισε – Εκτύπωσε. Οι εντολές αυτές εμφανίζουν τα αποτελέσματα στην οθόνη και στον εκτυπωτή αντίστοιχα. Η σύνταξή της εντολής αυτής είναι ανάλογη με του διάβασε.

Εκχώρησης τιμής: ← Η γενική μορφή της εντολής είναι : Μεταβλητή←έκφραση. Η λειτουργία της είναι: γίνονται οι πράξεις στην έκφραση και το αποτέλεσμά της αποδίδεται , μεταβιβάζεται, εκχωρείται στη μεταβλητή. Ας σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για εξίσωση και ότι οι διάφορες γλώσσες προγραμματισμού χρησιμοποιούν διάφορα σύμβολα αντί για το βέλος.

Δηλωτικές : Αλγόριθμος , Τέλος. Ένας αλγόριθμος διατυπωμένος σε ψευδογλώσσα αρχίζει πάντα με τη λέξη Αλγόριθμος συνοδευόμενη με το όνομα του και τελειώνει με την λέξη Τέλος συνοδευόμενη επίσης με το όνομά του.

Δομή επιλογής

Αποτελείται από ένα σύνολο εντολών που εκτελούνται κατά περίπτωση. Η διαδικασία της επιλογής περιλαμβάνει τον έλεγχο κάποιας συνθήκης με δύο δυνατές τιμές (αληθής, ψευδής) και στη συνέχεια την απόφαση εκτέλεσης κάποιας εντολής ανάλογα με τη συνθήκη.

Δομή επανάληψης

Η δομή επανάληψης εφαρμόζεται στις περιπτώσεις όπου μία ακολουθία εντολών πρέπει να γίνει περισσότερες από μία φορές. Εφαρμόζεται σε ένα σύνολο περιπτώσεων που έχουν κάτι κοινό. Οι επαναληπτικές διαδικασίες έχουν τρεις μορφές και συχνά εμπεριέχουν συνθήκες επιλογών.

Παράδειγμα Αλγορίθμου

Αλγόριθμος Άθροισμα

Διάβασε  a

Διάβασε  b

cß a + b

Εμφάνισε c

Τέλος Αλγόριθμος Άθροισμα

….» (Βακάλη κ.α. 2007)

 

 

Παράδειγμα αντίστοιχου προγράμματος σε γλώσσα Turbo Pascal

program SUM_TWO _INT;

var

   A,B,C: integer;

begin

   write('A = ');

   readln(A) ;

   write('B = ');

   readln(B) ;

   C:= A+B ;

   writeln(“SUM = “, C) ;

end;

 

 

 

 

 

 

Πρακτική εξέταση στο εργαστήριο Πληροφορικής

-Απλές ενέργειες στο λειτουργικό σύστημα των Windows 10

(π.χ. Δημιουργία νέου φακέλου, Αναζήτηση αρχείου, αντιγραφή αρχείου σε άλλο φάκελο, μετονομασία αρχείου κ.α)

 

-Επεξεργασία κειμένου με το Word του Office 10

Μπορεί να δοθεί κείμενο η να χρειαστεί να πληκτρολογήσετε ένα μικρό σε έκταση κείμενο.

Στη συνέχεια μπορεί να σας ζητηθεί να διαμορφώσετε το κείμενο με συγκεκριμένο τρόπο και να το αποθηκεύσετε. Κατά την διαμόρφωση του κειμένου θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε τα εργαλεία του word όπως τα εργαλεία για την στοίχιση κειμένου, ορισμό γραμματοσειράς χρώματος και μεγέθους, διαμόρφωση παραγράφου, επιλογή στυλ, ορισμός κεφαλίδας και υποσέλιδου, εισαγωγή αριθμού σελίδας κ.α. 

 

 

 

Βιβλιογραφία

Λαζακίδου, Α., 2019, «Σύγχρονες Τεχνολογίες και Υπηρεσίες Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών». Εκδόσεις ΔΙΣΙΓΜΑ.

Γιαννακόπουλος, Π., 2009, «Πληροφορική και Κοινωνία», Εκδόσεις Λύχνος.

Βακάλη, Α., Γιαννόπουλος, Η., Ιωαννίδης, Ν., Κοιλιάς, Χ.,  Μάλαμας, Χ., Μανωλόπουλος, Ι., Πολίτης, Π.,  2007, «Ανάπτυξη εφαρμογών σε προγραμματιστικό περιβάλλον : βιβλίο μαθητή : Γ' γενικού λυκείου : (τεχνολογικής κατεύθυνσης)», Εκδόσεις: Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων. Μπορεί να ανακτηθεί εδώ : http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/pdf/8547/2560/22-0275-01_Anaptyxi-Efarmogon-se-Programmatistiko-Perivallon_G-Lykeiou-SpOikPlir_Vivlio-Mathiti/

 

Avison, D.,  Fitzgerald, G., 2017, «Ανάπτυξη Πληροφορικών συστημάτων, Μεθοδολογίες, Τεχνικές και Εργαλεία», Εκδόσεις Νέων Τεχνολογιών

Πανσεληνάς, Γ., Αγγελιδάκης, Ν., Μιχαηλίδη, Α., Μπλάτσιος, Χ., Παπαδάκης, Σ., Παυλίδης, Γ., Τζαγκαράκης, Ε., Τζωρμπατζάκης, Α., 2013, «Εφαρμογές Πληροφορικής Α’ Γενικού Λυκείου», ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ». Μπορεί να ανακτηθεί εδώ : http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/pdf/8547/2594/22-0226-02_Efarmoges-Pliroforikis_A-Lykeiou-Epilogis_Vivlio-Mathiti/